Rondom de camping aspergevelden
Frank zit op de uitkijk
Dag 1: Na lange regenperiodes was het eindelijk een stralend hemelvaartweekend, heerlijk om weer eens te kamperen. Op Hemelvaartsdag voeren we een prachtige route op de Oker, weliswaar 36 km auto’s verplaatsen maar daar had je ook wat voor. Een romantisch vlot stromend vrij smal riviertje, aan weerszijden overhangende bomen. Er waren veel hele oude indrukwekkend gehavende wilgen die half omlagen, uit elkaar gescheurd waren. De zon scheen de hele dag door het nog lichtgroene bladerdak zodat de temperatuur aangenaam was. We waren met een gezellige groep half Duits/half Nederlands, we hadden er echt zin in.
20 km op lekker stromend water, 2 uur genieten….
Ik had gedachteloos mijn zeekajak meegenomen. Binnen een paar minuten merkte ik dat het veel feller stroomde dan ik verwachtte en mijn boot niet echt geschikt was, want voor ik het wist zat ik muurvast tussen een paar dikke takken geklemd. Met hulp van Jaap en Michel kwam ik met veel gedoe en zonder om te kiepen weer vrij. Nog geen 300 meter verder lag ik opnieuw dwars tegen en op een dikke boom geparkeerd. De Duitsers hadden niet veel problemen, maar ik was gelukkig niet de enige die echt even moest wennen! Nadat ik begreep dat ik wat langzamer moest manoeuvreren ging het veel beter.
Dit traject lag de eerste 10-12 km namelijk vol met tientallen omgevallen bomen met hele spannende moeilijke doorgangetjes en overdragingen op uitdagende plekken waarbij ook op de wal de kano’s onder en over bomen getild moesten worden en overhalingen! waarbij Bernd met veel enthousiasme op zijn blote voeten de kano’s over hele dikke bomen sleurde. Het werd een dag vullende avonturentocht met slechts 1 pauze om snel wat te eten op een zeer steil stuk met mul zand waar naar boven lopen opnieuw een sportieve uitdaging was. We kwamen de hele dag dus maar heel langzaam vooruit. Gelukkig waren er op het 2e deel wat minder uitdagingen. Alle boten zaten vol modder, klei en zand net als de vaarders.
Uiteindelijk waren we met het ophalen van auto’s en terugrijden pas om 21.00 uur weer allemaal terug bij onze kampeerplek. Snel douchen en eten en daarna nog een gezellige nazit rond de grote vuurkorf. Het was een prachtige dag. Intussen waren gelukkig Karine en Ellen bij de tenten gebleven. Het is met Hemelvaart nl Vaderdag in Duitsland en rond de Kanovereniging was een enorm feest met zeker 1000 jongeren opgang gekomen met alles wat daar bij hoort! Om 21.00 uur was dat grotendeels weer afgelopen toen wij terugkwamen. Het heeft echter nog tot 05.00 uur in de ochtend geduurd voordat iedereen echt weg was. De hele oever lag bezaaid met flessen drank en afval, maar gelukkig kwam er een groepje vrijwilligers, die zich schaamden voor wat de jeugd hier had aangericht en na een paar uur werk zag alles er weer picobello uit.
Esther
Dag 2: Na een lange en fantastische 1e kano dag was ons beloofd dat we een kleine rustige tocht zouden doen. Om 10.00 uur reden we weg, niet lang daarna werden de auto’s weggezet op een mooi parkeerplaatsje. Was verboden volgens Bernd en er stond ook groot bord, maar dat was geen probleem. Een spectaculaire verticale en vermolmde glijgoot hielp ons de boten naar 15 meter lager gelegen water te krijgen.
Toen die hobbel genomen waren Thomas, Jaap en ik als laatsten in het water. De rest van de groep was inmiddels in de flink stromende Oker al een eind verderop. Na de eerste bocht stond er een overheidsdienaar op ons te wachten, die ons maande om uit te stappen en de auto’s te verplaatsen naar de daartoe bestemde parkeerplek. Jaap als een speer kanoën naar de voorste linies. Alle mensen die een auto hadden geparkeerd moesten terug ….en uitstappen … en een kleine kilometer lopen naar de 1e parkeerplek … etc. Het uitstappen (en instappen) was daar niet makkelijk, want de oever bestond uit een stijl hellende zandhelling. Afijn, na een uurtje dobberen was het leed geleden en konden we allemaal weer verder. Het was een prachtige tocht, zon, schaduw, wind en water. Prachtige paarden langs de kant. Maar de pauze liet inmiddels wel weer lang op zich wachten.
Bij het ‘wehr’ aangekomen was er een heerlijke pauzeplek waar we ruimschoots van hebben genoten van het zonnetje. Bij vertrek konden we door een prachtige glijgoot de afdaling naar het water maken, alwaar na 3 km de kanoclub/camping aan de rechterkant lag. We kwamen om 16.00 uur aan. Al met al toch wel weer een actieve dag voor ons ouwetjes 😊
Arja
Dag 3: Op zaterdag geen tocht van A naar B, maar een rondje varen vanaf de kanoclub. Dus zonder verplaatsingen met auto’s. Het vertrouwen in de Duitse ‘Pünktlichkeit’ had wat deuken opgelopen – in de krant stond dat ook de treinen vaak niet meer op tijd rijden -, maar vlak na het afgesproken tijdstip konden we al vertrekken. Varen van de kanoclub richting Wienhausen en dan via een overstap bij de stuw het Wienhauser-Mühlenkanal naar Langlingen en terug via de Aller naar de kanoclub. De verwachting was hopelijk weinig omgevallen bomen en weinig stroming. Na de vorige tochten en het langdurig roeren in een heerlijke pan soep kon een geblesseerde Frank helaas niet mee. Dat gaf Frank en Ellen wel de mogelijkheid van alle vaarders een mooie film te maken van het varen door de kanogoot.
De helft van de verwachting kwam bijna uit: slechts een enkele overhangende boomtak die met enige aanwijzingen goed te passeren was. Mede door het hoge water was er veel meer stroming dan gehoopt/verwacht/gewenst. Maar met enig hakken met de peddels lukte het iedereen de Aller te bereiken. Zo konden de Nederlanders toch nog hakken, op de dag dat bij het songfestival er niet door Nederland mee gehakt mocht worden.
Tijdens de middagpauze mocht ik bij een oudere Duitse dame op een bankje in de schaduw zitten. Ze vertelde mij hele verhalen, maar omdat ze haar gebit niet in had en haar gehoorapparaten uit had staan, verliep het gesprek nogal eenzijdig. Ik begreep wel dat zij een zwaar leven had gehad, veel was ‘scheisse’ en vroeger met de ‘D-mark war alles besser’.
De Aller leek op dit deel meer een kanaal met hoge kades, terwijl het kanaal meer op een oude loop van een rivier leek, met lage groene oevers met mooie doorzichten, bijna Nederlands. De dag werd afgesloten met een gezellige gezamenlijke bbq, waar meer dan genoeg eten en bijbehorende drankjes was om de verloren calorieën weer aan te vullen.
Harrie Sw.
Dag 4: Met een kleinere groep kanoërs gaan we eerst de glijgoot bij de kanoclub af en varen we verder de Aller af richting Celle. We varen op licht stromend water met afwisselend rietkragen met zangvogels en bomen. Aangekomen bij de vistrap wordt besloten de kano’s over te dragen. De Canadees met Bernd en de 2 wildwater boten met Michel en Thomas varen de vistrap af. Dat ging zigzaggend van links naar rechts. Het is mooi om dat te zien. Met elkaar nemen we daar een koffiepauze. Daarna varen wij het laatste stuk naar de kanoclub in Alte Celle. De boten worden opgeladen op de aanhangers die er ‘s morgens al waren neergezet. Een klein stukje rijden naar de kanoclub waar we rond 14.00 uur aankomen. Enkelen blijven nog een nacht, de anderen vertrekken huiswaarts. Het is een geslaagd Hemelvaartweekend geweest.
Tineke
