We kamperen dit keer op de NFN-camping Atlanta te Geleen, boven op de berg.
Het bevaren van de Grensmaas is met z’n stroomversnellingen door de vele keien in het water een echte uitdaging/avontuur te noemen. Een kano moet wel bestand zijn tegen de keien/rotsen in het water want die zijn onvermijdelijk en vaak niet goed waar te nemen. Varen met een polyester kano is daar een uitdaging extra dus.
Het bevaren van de Grensmaas wordt afgeraden gelet op de risico’s van omgaan waarbij directe hulp geboden is. Voor brildragers is een briltouwtje bij het omgaan een must; het zal mij niet verbazen dat als de Grensmaas ooit droog komt te vallen men de bril vindt van niet alleen onze Frank maar vele Franken.
Zaterdags vertrekken we naar het startpunt aan de Sluisdijk tegenover de Schutkolkweg gelegen tussen Limmel en Borgharen. Je kunt daar redelijk goed de auto kwijt bij het pad wat naar beneden loopt om te water te gaan. Omdat terugvaren naar het vertrekpunt op de Grensmaas geen optie is, is het noodzakelijk om een aantal auto’s op het eindpunt neer te zetten zodat de auto’s op het vertrekpunt kunnen worden opgehaald. Dat is altijd wel een tijdrovend dingetje. Eenmaal te water en even achteromkijkend richting de Maastrichtse Sluizen voeren we met de stroom mee de Grensmaas op.
Het is altijd een verassing hoe hoog of laag en snel het water stroomt. Dat bepaalt of je de keien wel of niet goed kan waarnemen en zal je je doorgang moeten kiezen hetgeen niet altijd garant staat voor succes. Gedurende de tocht vaar je zowel in België als in Nederland vermoedelijk hebben ze het daardoor de Grensmaas genoemd. Het is een prachtig gebied om doorheen te varen, een beetje onwerkelijk voor Nederland. Ook de bebouwing zo links en rechts is een lust voor het oog. Een pauzeplek is niet moeilijk te kiezen. Er zijn pauzeplekken te over. Veel vogelsoorten vertoeven in de Maasvallei.
Mede door het oponthoud van de vele keien met stroomversnellingen en soms gedwongen overdragingen duurt de tocht deze dag langer dan gedacht. Uiteindelijk aangekomen bij het eindpunt, de veerpont Meeswijk aan de Maas in Berg aan de Maas worden de auto’s opgehaald bij het vertrekpunt en kunnen de kano’s worden opgeladen. Enkelen onder ons gaan uit eten bij Terras Maasoever direct bij de veerpont aan de Maas gelegen. Met een prettig gezelschap is het daar goed toeven. Het was een boven verwachting avontuurlijke dag en er werd nog lang over nagepraat.
Op zondag vertrekken we met minder deelnemers (sommige van ons moesten nog bijkomen van het avontuur van zaterdag) vanaf Berg aan de Maas richting Jachthaven Maasterp, alwaar ook weer enige auto’s vooruit worden geparkeerd. En er zijn een paar mensen die te voet naar de Maasoever richting de Limburgse vlaai gaan. Ook dat is goed te doen en de beloning des te groter.
De kanotocht op zondag verloopt vrijwel moeiteloos gelet op het vrijwel ontbreken van stroomversnellingen in dat deel van de Grensmaas. Ook hier weer is het genieten van de omgeving, Schotse hooglanders in/aan de oevers en het prachtige weer met veel zon. Aangekomen bij de jachthaven Maasterp/Schroevendaalse plas de kano’s de botenhelling opgedragen, de auto’s opgehaald bij het vertrekpunt en richting de camping in Geleen gereden.
Toch bleven de verrassingen ook op die bewuste zondag niet uit. Omdat het ’s nachts geregend had, bleek de camper van Frank en Ellen niet zonder enige hulp van een trekker weg te kunnen rijden. Het was weer een weekend vol beleving, een aanrader voor eenieder die eens iets anders wil bevaren dan alleen de rustige Hollandse vaarten en sloten. Maar check vooraf de waterstand want na een regenbui kan een vaartocht zomaar een andere ervaring worden.
O ja, voor degene die het gemist heeft: Frank is op zaterdag omgegaan en zag die dag de tocht niet meer zo zuiver. Gelukkig had hij een goede reisverzekering!
John